Harry Haasjes
Onderwijs is mijn leven. Ik ‘zat’ vroeger op school. Misschien is zitten niet helemaal het goede woord. Ik was een beweeglijk en wat druk jongetje. Ik had wel een brede interesse en een levendige fantasie. Eigenlijk wilde ik na de Havo muziek studeren. Ik speelde (en speel nog steeds) graag orgel. Mijn ouders vonden dat niet zo’n goed idee en vonden mij veel meer een schoolmeestertype; brede interesses, graag willen uitleggen enzovoort. Dus ging ik naar de Pedagogische Academie De Him in Sneek en ging daarna als onderwijzer aan de slag. Eerst in Zeewolde. Ik werkte daar eerst in groep 3 en heb vele malen het ‘leren lezen’ proces mogen meemaken. Daarna werkte ik in de meeste andere groepen en was intern begeleider. Na Zeewolde werkte ik als adjunct-directeur en leerkracht bovenbouw op een basisschool in Kampen en als schoolleider op een basisschool in Zwolle. Voor deze taken en functies volgde ik ook de vereiste scholing (Windesheim). Vervolgens werkte ik ruim tien jaar als docent-trainer en mentor op Aeres Hogeschool Dronten. Ik ontdekte bij mezelf een steeds grotere hunkering naar onderwijsvernieuwing, want ik zag en ervaarde steeds meer de beperkingen van klassikaal onderwijs en welke ontsporingen dat tot gevolg had. Ik zag dit ook bij onze vier eigen kinderen. Niet alles in het onderwijs is kommer en kwel. Er werken fantastische mensen, maar een echte verbetering is alleen mogelijk door vanuit nieuwe systemen en inzichten te werken. Ik ben gestopt met mijn baan op de hogeschool om eindelijk deze pedagogische droom te gaan leven. Het is tijd om alle ruimte te geven aan passie en talent. Aan mezelf, aan mijn collega’s en vooral ook aan de kinderen. Ik kan niet wachten.
